بعد از چند روز...

دو سه روزی هست که میخوام بنویسم و نمیشه
میخواستم از بیانه میرحسین بنویسم و از شخصیت و کاریزمای رهبری که این روزها در قامت او به غایت عیان است...
از سنجیده بودن رفتارها، گفته ها و اظهار نظرهایش و اینکه به جرات می توان گفت هر آنچه لازم است را می گوید بدون هیچ کم و کاست و حشو و ناراستی...
از رفتارهای نابخردانه حضرات در لغو کردن مراسمات و سانسور کردن سخنرانی ها...
از اظهارات مصداق "یبوست در تفکر و اسهال در کلام" دکتر...
از افطاری ای که برگزار شد تا به عده زیادی از ایرانی ها بگویند خائن و بخندند به مردمی که صادقانه نوشتند موسوی و خوانده شد...
و از خیلی چیزهای دیگر.
اما رمقی برای نگارش نمانده.
راستش احساس می کنم تا الان داغ بودم و دردهایی که از انتخابات بر جانم نشسته بوده این روزها بیشتر خودنمایی می کند.
دیگر حوصله خندیدن به گاف های حضرات را هم ندارم...
بگذار بجای همه اینها شعر شفیعی کدکنی را بیاورم...
چه خوب گفت:

پيش از شما
بسان شما
بی شمارها
با تار عنكبوت
نوشتند روی باد
« كاين دولت خجسته جاويد زنده باد »

شب های قدر یاران دربندمان را فراموش نکنیم...